APSUS sen ANIUS

APSUS, sen ANIUS

Plut. Aous, Strab. et Plin. l. 3. c. 2.3 Alores Appian. fluv. Macedoniae vicinus, in mare Ionium, inter Dyrrhachium, et Apolloniam decurrens, Genuso proximus. Aspro ho die. Eius meminit Lucanus l. 5. v. 461.

Prima duces vidit iunctis consistere castris

Tellus, quam volucer Genusus, quam mollior Apsus

circumeunt ripis. Apso gestare carinas

Causa palus, leni quam fallens egerit unda.

At Genusum nunc sole nives, nunc imbre solutae

Praecipitant: neuter longô se gurgite lassat,

Sed minimum terrae vicinô litore novil.